Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa okreœla warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do tłumaczy języka migowego oraz innych systemów komunikacji niebędšcych językami naturalnymi.

Rozdział 2
Nabywanie i utrata prawa do wykonywania
zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 2. 1. Tłumaczem przysięgłym może być osoba fizyczna, która:

1) ma obywatelstwo polskie albo obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub, na zasadach wzajemności, obywatelstwo innego państwa;

2) zna język polski;

3) ma pełnš zdolność do czynnoœci prawnych;

4) nie była karana za przestępstwo umyślne, przestępstwo skarbowe lub za nieumyślne przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu obrotu gospodarczego;

5) ukończyła magisterskie studia wyższe na kierunku filologia lub ukończyła magisterskie studia wyższe na innym kierunku i studia podyplomowe w zakresie tłumaczenia, odpowiednie dla danego języka;

6) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z umiejętnoœci tłumaczenia z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski, zwany dalej "egzaminem na tłumacza przysięgłego".

2. Znajomość języka polskiego potwierdza zdanie egzaminu na tłumacza przysięgłego.

Art. 3. 1. Tworzy się Państwowš Komisję Egzaminacyjnš, zwanš dalej "Komisją", powołaną do przeprowadzania egzaminu na tłumacza przysięgłego.

2. Członków Komisji powołuje i odwołuje, w drodze decyzji, Minister Sprawiedliwoœci.

3. Komisja składa się z 11 członków, wyróżniajšcych się wysokim poziomem wiedzy w zakresie języków obcych i technik tłumaczeniowych, w tym z:

1) czterech spoœród nauczycieli akademickich zatrudnionych w szkołach wyższych na kierunku filologia, wskazanych przez ministra właœciwego do spraw szkolnictwa wyższego;

2) trzech spoœród tłumaczy przysięgłych będšcych członkami organizacji zrzeszajšcych tłumaczy, wskazanych przez te organizacje;

3) trzech wskazanych przez Ministra Sprawiedliwoœci;

4) jednego wskazanego przez ministra właœciwego do spraw pracy.

4. Kadencja Komisji trwa 4 lata.

5. Na wniosek Komisji, Minister Sprawiedliwoœci może powołać nie więcej niż dwóch konsultantów, spełniajšcych wymagania okreœlone dla członków Komisji, do udziału w przeprowadzeniu egzaminu z okreœlonego języka.

6. Członkom Komisji oraz konsultantom, o których mowa w ust. 5, przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach Komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach okreœlonych w przepisach dotyczšcych należnoœci przysługujšcych pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorzšdowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

7. Przed upływem kadencji członek Komisji może być odwołany wskutek niewykonywania obowišzków członka, niezdolnoœci do ich wykonywania albo zrzeczenia się członkostwa.

8. Obsługę biurowš Komisji zapewnia Minister Sprawiedliwoœci.

9. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, tryb działania Komisji oraz wysokoœć wynagrodzenia członków Komisji i konsultantów za udział w jej pracach, w sposób zapewniajšcy sprawnoœć działania Komisji oraz uwzględniajšc zakres i nakład ich pracy wynikajšcy z przygotowania i przeprowadzenia egzaminu.

Art. 4. 1. Egzamin na tłumacza przysięgłego składa się z dwóch częœci:

1) tłumaczenia pisemnego, z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski;

2) tłumaczenia ustnego, z języka polskiego na język obcy oraz z języka obcego na język polski.

2. Egzamin na tłumacza przysięgłego uważa się za zdany w przypadku uzyskania pozytywnych ocen z obu częœci egzaminu wskazanych w ust. 1.

3. W razie niedostatecznego wyniku egzaminu kandydat na tłumacza przysięgłego może przystšpić do ponownego jego składania nie wczeœniej niż po upływie roku od daty poprzedniego egzaminu.

4. Koszty egzaminu, w tym opłatę egzaminacyjnš, ponosi kandydat na tłumacza przysięgłego.

5. Opłata egzaminacyjna stanowi dochód budżetu państwa.

6. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, wysokoœć opłaty egzaminacyjnej ponoszonej przez kandydata na tłumacza przysięgłego, bioršc pod uwagę rzeczywiste koszty organizacji i przeprowadzenia egzaminu.

7. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, szczegółowy sposób przeprowadzenia egzaminu w częœci pisemnej i ustnej, z uwzględnieniem obowišzku sprawdzenia umiejętnoœci tłumaczenia pism sšdowych i urzędowych oraz tekstów prawniczych.

Art. 5. 1. Uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego nabywa osoba, która zdała egzamin okreœlony w art. 4 ust. 1.

2. Nabycie uprawnień do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego potwierdza œwiadectwo wydane przez Ministra Sprawiedliwoœci.

Art. 6. 1. Osoba, która nabyła uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, uzyskuje prawo do wykonywania tego zawodu po złożeniu œlubowania i wpisaniu na listę tłumaczy przysięgłych.

2. Osoba, która nabyła uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, podlega wpisowi, na swój wniosek, na listę tłumaczy przysięgłych prowadzonš przez Ministra Sprawiedliwoœci.

3. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, wzór œwiadectwa, o którym mowa w art. 5 ust. 2, oraz sposób prowadzenia listy tłumaczy przysięgłych, przy uwzględnieniu możliwoœci prowadzenia tej listy w formie elektronicznej.

Art. 7. 1. Tłumacz przysięgły składa wobec Ministra Sprawiedliwoœci œlubowanie według następujšcej roty:

"Majšc œwiadomoœć znaczenia moich słów i odpowiedzialnoœci przed prawem, przyrzekam uroczyœcie, że powierzone mi zadania tłumacza przysięgłego będę wykonywać sumiennie i bezstronnie, dochowujšc tajemnicy państwowej i innej tajemnicy prawnie chronionej oraz kierujšc się w swoim postępowaniu uczciwoœciš i etykš zawodowš".

2. Po złożeniu œlubowania tłumacz przysięgły składa podpis pod jego rotš.

Art. 8. 1. Wpis tłumacza przysięgłego na listę obejmuje:

1) imię i nazwisko;

2) datę i miejsce urodzenia;

3) obywatelstwo;

4) miejsce zamieszkania;

5) adres do korespondencji;

6) datę nabycia uprawnień zawodowych tłumacza przysięgłego;

7) oznaczenie œwiadectwa tłumacza przysięgłego;

8) język lub języki, w zakresie których tłumacz przysięgły posiada uprawnienia do wykonywania zawodu;

9) informację o orzeczonych karach z tytułu odpowiedzialnoœci zawodowej tłumacza przysięgłego;

10) informację o uzyskanych stopniach naukowych, tytule naukowym, stopniach w zakresie sztuki oraz tytule w zakresie sztuki.

2. Tłumacz przysięgły ma obowišzek zgłoszenia zmiany danych objętych wpisem na listę w terminie 30 dni od daty powstania okolicznoœci uzasadniajšcych zgłoszenie zmiany. Do zgłoszenia załšcza się lub przedstawia dokumenty będšce podstawš zmiany treœci wpisu.

Art. 9. 1. Do dnia 31 stycznia każdego roku Minister Sprawiedliwoœci ogłasza, w formie obwieszczenia, w wydawanym przez niego dzienniku urzędowym, listę tłumaczy przysięgłych, powiadamiajšc o tym wojewodów.

2. Wojewodowie udostępniajš listy tłumaczy przysięgłych nieodpłatnie do powszechnego wglšdu w miejscu do tego przeznaczonym, w siedzibie i godzinach pracy urzędu wojewódzkiego.

3. W obwieszczeniu i listach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zamieszcza się danych wskazanych w art. 8 pkt 2, 4 i 9.

Art. 10. Minister Sprawiedliwoœci udostępnia listę tłumaczy przysięgłych, z wyjštkiem danych, o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 9, w Biuletynie Informacji Publicznej, utworzonym na podstawie przepisów o dostępie do informacji publicznej.

Art. 11. 1. Minister Sprawiedliwoœci może zawiesić tłumacza przysięgłego, w drodze decyzji, na okres 5 lat, w wykonywaniu czynnoœci tłumacza przysięgłego z powodu niewykonywania takich czynnoœci przez okres dłuższy niż 3 lata, liczšc od dnia ostatniej czynnoœci.

2. W okresie zawieszenia Minister Sprawiedliwoœci może, na uzasadniony wniosek tłumacza przysięgłego, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1.

Art. 12. Minister Sprawiedliwoœci skreœla, w drodze decyzji, tłumacza przysięgłego z listy, o której mowa w art. 6 ust. 1, w przypadku:

1) œmierci;

2) niespełniania wymogów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 3 i 4;

3) wniosku tłumacza przysięgłego;

4) prawomocnego orzeczenia kary pozbawienia prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego;

5) po upływie okresu zawieszenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1.

Rozdział 3
Zasady wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego

Art. 13. Tłumacz przysięgły jest uprawniony do:

1) sporzšdzania i poœwiadczania tłumaczeń z języka obcego na język polski, z języka polskiego na język obcy, a także do sprawdzania i poœwiadczania tłumaczeń w tym zakresie, sporzšdzonych przez inne osoby;

2) sporzšdzania poœwiadczonych odpisów pism w języku obcym, sprawdzania i poœwiadczania odpisów pism, sporzšdzonych w danym języku obcym przez inne osoby;

3) dokonywania tłumaczenia ustnego.

Art. 14. Tłumacz przysięgły jest obowišzany do:

1) wykonywania powierzonych mu zadań ze szczególnš starannoœciš i bezstronnoœciš, zgodnie z zasadami wynikajšcymi z przepisów prawa;

2) zachowania w tajemnicy faktów i okolicznoœci, z którymi zapoznał się w zwišzku z tłumaczeniem;

3) doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Art. 15. Tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żšdanie sšdu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba że zachodzš szczególnie ważne przyczyny uzasadniajšce odmowę.

Art. 16. 1. Wynagrodzenie za czynnoœci tłumacza przysięgłego ustala, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, umowa ze zleceniodawcš lub zamawiajšcym wykonanie oznaczonego tłumaczenia.

2. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, stawki wynagrodzenia za czynnoœci tłumacza przysięgłego wykonane na żšdanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudnoœci i zakresu tłumaczenia.

3. Minister Sprawiedliwoœci może okreœlić, w drodze rozporzšdzenia, stawki maksymalne za czynnoœci tłumaczy przysięgłych inne niż wymienione w ust. 2, przy uwzględnieniu stopnia trudnoœci i zakresu tych czynnoœci.

Art. 17. 1. Tłumacz przysięgły prowadzi repertorium, w którym odnotowuje czynnoœci wymienione w art. 13.

2. Repertorium zawiera:

1) datę przyjęcia zlecenia oraz zwrotu dokumentu wraz z tłumaczeniem;

2) oznaczenie zleceniodawcy albo zamawiajšcego wykonanie oznaczonego tłumaczenia;

3) opis tłumaczonego dokumentu, wskazujšcy nazwę, datę i oznaczenie dokumentu, język, w którym go sporzšdzono, osobę lub instytucję, która sporzšdziła dokument oraz uwagi o jego rodzaju, formie i stanie;

4) wskazanie rodzaju wykonanej czynnoœci, języka tłumaczenia, liczby stron tłumaczenia oraz sporzšdzonych egzemplarzy;

5) opis tłumaczenia ustnego wskazujšcy datę, miejsce, zakres i czas trwania tłumaczenia;

6) wysokoœć pobranego wynagrodzenia;

7) informację o odmowie wykonania tłumaczenia na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 15, zawierajšcš datę odmowy, okreœlenie organu żšdajšcego tłumaczenia oraz przyczynę odmowy tłumaczenia.

Art. 18. 1. Do poœwiadczania tłumaczeń oraz poœwiadczania odpisów pism tłumacz przysięgły używa pieczęci, zawierajšcej w otoku jego imię i nazwisko, a w œrodku wskazanie języka, w zakresie którego ma uprawnienia oraz pozycję na liœcie tłumaczy przysięgłych, o której mowa w art. 6 ust. 2. Pieczęć zamawia, na koszt tłumacza przysięgłego, Minister Sprawiedliwoœci w Mennicy Państwowej.

2. Na wszystkich poœwiadczonych tłumaczeniach oraz poœwiadczonych odpisach pism, które wydaje tłumacz przysięgły, wymienia się pozycję, pod którš tłumaczenie lub odpis sš odnotowane w repertorium. Na sporzšdzonych tłumaczeniach i odpisach pism należy stwierdzić, czy sporzšdzono je z oryginału, czy też z tłumaczenia lub odpisu oraz czy tłumaczenie lub odpis jest poœwiadczony i przez kogo.

Art. 19. Tłumacz przysięgły, który uzyskał prawo do wykonywania zawodu, składa wzór podpisu oraz odcisk swojej pieczęci Ministrowi Sprawiedliwoœci, ministrowi właœciwemu do spraw zagranicznych oraz wojewodzie, właœciwemu ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego.

Art. 20. 1. Wojewodowie, właœciwi ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego, sprawujš kontrolę nad działalnoœciš tłumaczy przysięgłych w zakresie:

1) prawidłowoœci i rzetelnoœci prowadzenia repertoriów;

2) pobierania wynagrodzenia okreœlonego w przepisach, o których mowa w art. 16 ust. 2 lub ust. 3.

2. W ramach sprawowanej kontroli wojewoda może żšdać:

1) okazania przez tłumacza przysięgłego repertorium;

2) udzielenia przez tłumacza przysięgłego wyjaœnień, w formie pisemnej lub ustnej, dotyczšcych wykonywanych czynnoœci, w tym informacji zawartych w repertorium.

3. Wojewoda, w przypadku stwierdzenia niewykonywania czynnoœci tłumacza przysięgłego przez okres dłuższy niż 3 lata, informuje o tym Ministra Sprawiedliwoœci.

Rozdział 4
Odpowiedzialnoœć zawodowa tłumaczy przysięgłych

Art. 21. 1. Tłumacz przysięgły niewypełniajšcy zadań, o których mowa w art. 14 i 15, oraz obowišzków okreœlonych w art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 2 albo wypełniajšcy te zadania lub obowišzki nienależycie lub nierzetelnie, podlega odpowiedzialnoœci zawodowej.

2. Z tytułu odpowiedzialnoœci zawodowej wobec tłumacza przysięgłego mogš być orzeczone następujšce kary:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego na okres od 3 miesięcy do 1 roku;

4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, z możliwoœciš ubiegania się o jego ponowne nadanie nie wczeœniej niż po upływie 2 lat od pozbawienia i po ponownym złożeniu egzaminu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6.

3. Orzeczonš karę odnotowuje się we wpisie tłumacza przysięgłego na listę.

Art. 22. 1. Odpowiedzialnoœć zawodowa tłumacza przysięgłego ustaje z upływem 3 lat od czasu popełnienia czynów, o których mowa w art. 21 ust. 1.

2. Jeżeli w okresie przewidzianym w ust. 1 wszczęto postępowanie w sprawie odpowiedzialnoœci zawodowej tłumacza przysięgłego, karalnoœć czynu ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.

3. Jeżeli jednak czyn wyczerpuje jednoczeœnie znamiona przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, przedawnienie odpowiedzialnoœci zawodowej tłumacza przysięgłego nie może nastšpić wczeœniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 10 wrzeœnia 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz.U. Nr 83, poz. 930, z późn. zm.).

Art. 23. 1. Kara orzeczona z tytułu odpowiedzialnoœci zawodowej tłumacza przysięgłego ulega zatarciu z mocy prawa, jeżeli od daty uprawomocnienia orzeczenia o karze upłynęły:

1) 2 lata - w przypadku kar wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 1-2;

2) 3 lata - w przypadku kar wymienionych w art. 21 ust. 2 pkt 3-4.

2. Z chwilš zatarcia ukaranie uważa się za niebyłe; wpis o ukaraniu usuwa się z listy tłumaczy przysięgłych.

Art. 24. 1. Postępowanie w sprawie odpowiedzialnoœci zawodowej tłumacza przysięgłego wszczyna i przeprowadza Komisja Odpowiedzialnoœci Zawodowej na wniosek Ministra Sprawiedliwoœci lub wojewody.

2. Podmiot, który zlecił tłumaczenie, może zwrócić się do Ministra Sprawiedliwoœci lub do wojewody o wystšpienie z wnioskiem o wszczęcie takiego postępowania.

3. Postępowanie toczy się z udziałem osoby, w stosunku do której jest prowadzone. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo tej osoby nie wstrzymuje postępowania.

4. Osoba, o której mowa w ust. 3, może ustanowić obrońcę spoœród tłumaczy przysięgłych, adwokatów lub radców prawnych.

Art. 25. 1. Po przeprowadzeniu postępowania Komisja Odpowiedzialnoœci Zawodowej uniewinnia tłumacza przysięgłego od zarzutu, orzeka wobec niego karę albo umarza postępowanie.

2. Orzeczenia Komisji Odpowiedzialnoœci Zawodowej zapadajš w formie uchwały, podejmowanej bezwzględnš większoœciš głosów w obecnoœci co najmniej połowy jej członków.

Art. 26. 1. Od orzeczenia Komisji Odpowiedzialnoœci Zawodowej tłumaczowi przysięgłemu oraz podmiotowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie odpowiedzialnoœci zawodowej, przysługuje odwołanie do sšdu apelacyjnego właœciwego ze względu na miejsce zamieszkania tłumacza przysięgłego.

2. Od orzeczenia umarzajšcego postępowanie Minister Sprawiedliwoœci może wnieœć odwołanie, chociażby nie złożył wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie odpowiedzialnoœci zawodowej.

3. Od prawomocnego orzeczenia kończšcego postępowanie sšdowe nie przysługuje kasacja.

Art. 27. Odpis prawomocnego orzeczenia o karze okreœlonej w art. 21 ust. 2 pkt 4 organ, który je wydał, przesyła niezwłocznie Ministrowi Sprawiedliwoœci w celu skreœlenia tłumacza przysięgłego z listy.

Art. 28. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania z tytułu odpowiedzialnoœci zawodowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) dotyczšce postępowania uproszczonego. Nie stosuje się przepisów o oskarżycielu prywatnym, powodzie cywilnym, przedstawicielu społecznym, o postępowaniu przygotowawczym oraz œrodkach przymusu, z wyjštkiem przepisów o karze pieniężnej.

Art. 29. 1. Minister Sprawiedliwoœci powołuje, w drodze zarzšdzenia, Komisję Odpowiedzialnoœci Zawodowej składajšcš się z 9 osób, z których 4 osoby wskazuje Minister Sprawiedliwoœci, 1 osobę wskazuje minister właœciwy do spraw pracy oraz 4 osoby wskazujš organizacje zrzeszajšce tłumaczy.

2. Członkom Komisji Odpowiedzialnoœci Zawodowej przysługuje wynagrodzenie za udział w pracach tej Komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach okreœlonych w przepisach dotyczšcych należnoœci przysługujšcych pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorzšdowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

3. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, organizację Komisji Odpowiedzialnoœci Zawodowej oraz wysokoœć wynagrodzenia jej członków w sposób zapewniajšcy sprawnoœć działania Komisji oraz uwzględniajšc zakres i nakład ich pracy wynikajšcy z przeprowadzenia postępowania w sprawie odpowiedzialnoœci zawodowej.

Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowišzujšcych,
przepisy przejœciowe i końcowe

Art. 30. W dekrecie z dnia 26 października 1950 r. o należnoœciach œwiadków, biegłych i stron w postępowaniu sšdowym (Dz.U. Nr 49, poz. 445) wprowadza się następujšce zmiany:

1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Przepisy dekretu niniejszego stosuje się do należnoœci œwiadków, biegłych i stron w postępowaniu przed sšdami oraz innymi władzami i organami wymiaru sprawiedliwoœci, jeżeli szczególne przepisy ustawowe nie stanowiš inaczej.";

2) w tytule rozdziału - "Należnoœci biegłych (tłumaczy)" - skreœla się wyraz "(tłumaczy)";

3) art. 9 otrzymuje brzmienie:

"Art. 9. 1. Biegłemu powołanemu przez sšd służy prawo do wynagrodzenia za wykonanš pracę.

2. Biegłemu wezwanemu do sšdu w razie nieskorzystania przez sšd z jego usług służy prawo do wynagrodzenia za utracony z powodu stawiennictwa zarobek.

3. Biegłemu powołanemu poza miejscowoœć jego zamieszkania służy prawo do diet oraz do zwrotu kosztów przejazdów i noclegów.

4. W razie wezwania biegłego w kilku sprawach na ten sam dzień należnoœci przewidziane w ust. 3 przyznaje się tylko raz.";

4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Świadkowie i biegli powinni zgłosić żšdanie przyznania im przypadajšcych należnoœci po wykonaniu swego obowišzku w tym samym dniu, a jeżeli byli wezwani na rozprawę najpóźniej nazajutrz po zakończeniu rozprawy.";

5) art. 15 otrzymuje brzmienie:

"Art. 15. 1. Należnoœci œwiadków, biegłych i stron przyznaje i ustala sšd, a na rozprawie przewodniczšcy kompletu orzekajšcego. W przypadkach zgłoszenia żšdania po zamknięciu rozprawy należnoœci może przyznać i ustalić także kierownik sšdu.

2. Przyznanš należnoœć należy wypłacić niezwłocznie w razie niemożnoœci niezwłocznej wypłaty - należnoœć przekazuje się pocztš bez obcišżenia opłatš pocztowš œwiadka, biegłego lub strony.".

Art. 31. W ustawie z dnia 4 wrzeœnia 1997 r. o działach administracji rzšdowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 159, poz. 1548 z późn. zm.) w art. 24 w ust. 1 w pkt 3 na końcu kropkę zastępuje się œrednikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

"4) tłumaczy przysięgłych.".

Art. 32. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sšdów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) wprowadza się następujšce zmiany:

1) w dziale IV tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:

"Biegli sšdowi";

2) art. 157 otrzymuje brzmienie:

"Art. 157. § 1. Prezes sšdu okręgowego ustanawia biegłych sšdowych i prowadzi ich listę.

§ 2. Minister Sprawiedliwoœci okreœli, w drodze rozporzšdzenia, tryb ustanawiania biegłych sšdowych, pełnienia przez nich czynnoœci oraz zwalniania ich z funkcji. W tym samym trybie Minister Sprawiedliwoœci może również okreœlić szczegółowe zasady powoływania i działania zespołów biegłych sšdowych.".

Art. 33. 1. Osoby, które uzyskały uprawnienia tłumacza przysięgłego na podstawie przepisów dotychczasowych, stajš się tłumaczami przysięgłymi w rozumieniu niniejszej ustawy pod warunkiem wpisu, na swój wniosek, na listę tłumaczy przysięgłych, o której mowa w art. 6 ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia wejœcia w życie tej ustawy.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, tłumacz przysięgły załšcza także zaœwiadczenie, wydane przez prezesa sšdu, przy którym został ustanowiony, potwierdzajšce okolicznoœci ustanowienia tłumaczem przysięgłym.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tłumaczy przysięgłych języka migowego.

4. Osoby, o których mowa w ust. 1, mogš wykonywać czynnoœci tłumacza przysięgłego oraz posługiwać się dotychczasowymi pieczęciami tłumacza przysięgłego, do czasu wpisu na listę tłumaczy przysięgłych oraz uzyskania pieczęci tłumacza przysięgłego, nie dłużej jednak niż w okresie 2 lat od dnia wejœcia w życie ustawy.

Art. 34. W terminie 3 miesięcy od dnia wejœcia w życie ustawy Minister Sprawiedliwoœci powoła Komisję, o której mowa w art. 3.

Art. 35. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaœniewski